முன்னொரு காலத்தில், இன்றைய ஆத்திகோயில் எனும் புண்ணிய ஸ்தலம், ஆதிகோயில் எனப் பழைய பெயருடன் சிறப்புற்று விளங்கியது. கேரள தேசத்திலிருந்து வந்த ஒரு மந்திரவாதி, தினமும் ஆகாய மார்க்கமாக வந்து, அக்கோயிலில் பூஜை செய்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தான். அவனது அமானுஷ்ய சக்தியால், மற்ற எவரும் அறியாத வண்ணம் அவன் மாத்திரமே கோயிலுக்குள் பிரவேசித்துப் பூஜித்து வந்தான்.
ஒருநாள், தவவலிமை மிக்க பெரியசுவாமிகள் அக்கோயிலுக்கு விஜயம் செய்தார். பூட்டப்பட்டிருந்த கோயில் கதவுகளின் மேல் தனது திருக்கரத்தை வைத்ததும், கதவுகள் மந்திரம்போல் தானாகவே திறந்து கொண்டன. உள்ளே சென்ற சுவாமிகள், அமைதியாய் பூஜைகள் செய்து முடித்துவிட்டுத் திரும்பினார். அவர் வெளியேறியதும், கதவுகள் மீண்டும் தாமாகவே தாளிட்டுக் கொண்டன.
வழக்கம் போல பூஜை செய்ய வந்த மந்திரவாதி, கதவைத் திறந்து உள்ளே நுழைந்தான். சுவாமிக்கு முன்பே பூஜைகள் நடந்திருப்பதைக் கண்டதும் அவன் குழப்பமடைந்தான். "பூட்டிய கதவுகள் அப்படியே இருக்க, யார் உள்ளே வந்திருக்க முடியும்?" என வியந்து, கோயில் அருகில் தங்கியிருந்த பெரியசுவாமிகளிடம் சென்று, "இங்கு பூஜை செய்தது யார்?" எனக் கேட்டான். அதற்கு சுவாமிகள், தான் தான் என்பதை அமைதியாய் ஒப்புக்கொண்டார். மந்திரவாதிக்குக் கோபம் மேலிட, "இனிமேல் இந்த மாதிரி பூஜை செய்யக்கூடாது!" என மிரட்டிவிட்டுச் சென்றான்.
மறுநாள் பூஜை செய்ய வந்த மந்திரவாதி, முதல் நாள் போலவே கோயிலில் பூஜை நடந்திருப்பதைக் கண்டதும் கோபம் உச்சிக்கு ஏறியது. மீண்டும் சுவாமிகளிடம் சென்று, "நேற்றே நீ பூஜை செய்யக்கூடாது என்று கூறினேன். அப்படியிருந்தும் ஏன் பூஜை செய்தாய்?" எனக் கேட்டான். அதற்கு சுவாமிகள், "கோயில் திறந்து இருந்தது. நான் பூஜை செய்தேன். நீர் கோயிலை நன்றாகப் பூட்டிச் செல்லும்!" என அமைதியாகக் கூறினார்.
சுவாமிகளின் பதிலைக் கேட்டு மந்திரவாதி சற்று திகைத்தான். கோயிலுக்குச் சென்று கதவுகளை நன்றாகச் சாத்தி, வலுவாகப் பூட்டி சரிபார்த்துவிட்டுச் சென்றான். மறுநாள் அவன் வந்தபோது, கோயில் மீண்டும் திறந்திருப்பதையும், பூஜை நடந்திருப்பதையும் கண்டு கடும் கோபம் கொண்டான். சுவாமிகளிடம் சென்று, "நீ இந்த இடத்தை விட்டுச் சென்றுவிடு! இல்லாவிட்டால் நீ கடுமையான விளைவுகளைச் சந்திக்க வேண்டும்!" என்று வாக்குவாதம் செய்தான். அதற்கு சுவாமிகள், "நான் பூஜை செய்த முறைகள் தவறா? அல்லது திறந்திருந்த கோயிலில் பூஜை செய்தது தவறா? இதில் எதுவும் தவறில்லை. எனவே, எனக்கு எந்தத் தீங்கும் நேராது!" என்றார்.
இதைக் கேட்ட மந்திரவாதி கோபமுற்று, சுவாமிகளைப் பழிவாங்க வேண்டுமெனத் தீர்மானித்தான். தனது குருவிடம் நடந்ததைக் கூறி, சுவாமிகள் மீது ஏவல் பூஜை செய்து அவரைக் கொல்லுமாறு பூதம் ஒன்றைப் பணித்தான்.
சுவாமிகள் தன்னை கொல்ல வந்த பூதத்தைப் பார்த்து, "சாந்தி!" என சொல்லவும், அந்தப் பூதம் சுவாமிகளின் காலடியில் அமைதியாக மண்டியிட்டு அமர்ந்தது. சென்ற பூதம் திரும்பி வராததால், மந்திரவாதி மேலும் ஒரு கொடுமையான பூதத்தைப் பழிவாங்க அனுப்பி வைத்தான். அந்தப் பூதமும் சுவாமிகள் "சாந்தி!" எனச் சொல்ல அமைதியாகிவிட்டது.
அனுப்பிய பூதங்கள் செயலற்றுப் போனதால், மந்திரவாதி மிகுந்த கோபம் கொண்டு, யாராலும் வெல்ல முடியாத "ருத்ரபூதத்தை" அனுப்பி வைத்தான். ருத்ரபூதம் சுவாமிகளைக் கொல்ல, விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும் தீப்பிழம்பாய் கொடூரமாகச் சென்று சுவாமிகளை நெருங்கியது. சுவாமிகள் "சாந்தி!" என்றார். ஆனாலும், பூதம் அடங்கவில்லை; மேலும் தீவிரமாகியது. அதைக் கண்ட சுவாமிகள் பதறினார். உடனே, அன்னை மீனாட்சியம்மையை (பெரிய பிராட்டி) நினைத்து வணங்கினார்.
உடனே அவ்விடம் வந்த அன்னை, மிகவும் பலம் வாய்ந்த அந்தப் பூதத்தைப் பார்த்து "ஆற்றி இரு!" (அதாவது "ஆத்தி இரு" அல்லது ஆறுதலாக இரு) எனக் கட்டளையிட்டாள். பூதம் சற்று அமைதியானது. பூதத்தைப் பார்த்து அன்னை, "நீ வந்த காரணமென்ன?" என்று வினவினார். அதற்கு ருத்ரபூதம், அருகில் இருந்த சுவாமிகளைக் காட்டி, "இவரைக் கொன்று வர எனக்கு உத்தரவிடப்பட்டுள்ளது!" எனக் கூறி, "இவர் தங்களின் பக்தன் என எனக்குத் தெரியாது. தெரிந்திருந்தால் நான் வந்திருக்கவே மாட்டேன்!" எனக் கூறி மன்னிப்புக் கோரியது.
அன்னை கருணையுடன் பூதத்தை மன்னித்து, "நீ இங்கேயே கோயிலில் 'ஆத்தி இரு'. உனக்கு இரு வகை படையல் உண்டு!" என அருளினாள். ருத்ரபூதமும் அன்னையை வணங்கி அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டு, "தான் இப்பொழுது எழும்பியதால் எப்படியும் நரபலி கொள்ளவேண்டும். அதற்கு நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?" எனக் கேட்க, அன்னை "உன்னை அனுப்பியவனையே பலி கொள்ளுமாறு" சொன்னாள். ருத்ரபூதம் தன்னை அனுப்பிய மந்திரவாதியை நரபலி கொண்டு அமைதியாகியது. பின்னர், அன்னையிடம் கொடுத்த வாக்கின்படி இங்கு வந்து அமர்ந்தது.
அன்னையின் வாக்குப்படி, ஆத்திகோயிலில் மற்ற பணிவிடைகளோடு "மச்ச பணிவிடையும்" "கீரிச்சுட்டான்" பணிவிடையும் சேர்த்து இன்றளவும் கொடுக்கப்பட்டு வருகிறது. இத்தலம் அன்னை மீனாட்சியின் கருணையையும், பெரியசுவாமிகளின் தவவலிமையையும் போற்றும் புனிதத் தலமாக இன்றும் விளங்கி வருகிறது.
