கண்களில் கண்ணீர் வந்தால் நான் பொருப்பல்ல
#படித்ததை_பகிர்ந்துள்ளேன்
#நேரில்_வந்த_கடவுள்…. (சிறு கதை )
அவர்கள் இருபது பேர்… 5 குடும்பங்கள்.. விடுமுறை நாட்கள் தொடர்ச்சியாக வந்ததால், கூடிப்பேசி, கோடைக்கானல் பயணம்..
நல்ல வேளை பயணத்தில் பெருசுகள் இல்லை.. அதிக வயதானவன் சுகுமார் தான்.. குழந்தைகள் கூட சற்று வளர்ந்தவர்கள் தான்.. ப்ரஸ்னை இல்லை..
ஆனால் அவர்கள் வந்து சிக்கிக்கொண்ட இடம் தான் சிக்கல்..
கோடைக்கானலில் இருந்து பழனி போகும் வழியில் கிட்டத்தட்ட யாருமே இல்லாத ஒரு பாதையில் 30 கிலோமீட்டர் வந்து விட்டார்கள்..
எங்கும் யாருமே இல்லை.. யாரோ பழனிக்கு இது தான் சுருக்கு வழி என்று சொல்ல, ஒரு தைரியத்தில் வர, கரடும் முரடுமான ரோட்டில் வண்டி தள்ளாடியபடி வர,
ஒரு கட்டத்தில் ..என்னால் தாங்க முடியல என்று தன் காற்றை காதலித்த ஒரு ஆணிக்கு கொடுத்து விட்டு, ஒருவரின் காரின் டயர் பஞ்சர்…
மொத்தம் மூன்று கார்… வண்டி மெதுவாக ஒட்டியதால் பலருக்கும் பசி வேறு.. ஜன நடமாட்டமே இல்லாத சாலை..ஆனால் கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் ஒரு கடை போல தெரிந்தது..
சுகுமாரின் மனைவியின் தம்பி, டயரை மாற்ற முயற்சிக்க, அந்த ஜாக்கி சரியாக செட் ஆகாததால் இன்னும் நேர விரயமாக, பசி எல்லார்க்கும் வயிற்றை கிள்ள,
சரி அந்த கடையில் ஏதாவது இருக்கா என்று பார்த்து விட்டு வருகிறேன் என்று சொல்லி சுகுமாரும் அவன் தம்பியும் நடந்தார்கள்..
மற்ற எல்லாரும் மதியம் 2 மணீக்கே இருட்டாக தெரிந்த அந்த இடத்தில் அரட்டை கச்சேரி…
ஒரு நூறு மீட்டர் நடந்த இருவரும் அந்த கடையை பார்த்தார்கள்.. அது ஒரு சின்ன ஒட்டல்… மிகச்சின்ன ஒட்டல்.. ஆனால் மூடியிருந்தது..
மூடியிருந்தது என்றால், ஒரு பெரிய கதவோ அல்லது பூட்டோ இல்லை.. மரத்தடுப்புகளால் சும்மா சாத்தி வைக்கப்பட்டிருந்தது.. யாரையும் காணவில்லை..
ஆனால் டிபன் ரெடி என்று எழுதி இருந்தது..
சுகுமாருக்கு கொஞ்சம் துணிச்சல் எப்பவும் அதிகம்.. அவன் தான் இந்த வழியில் செல்லலாம் என்று முடிவெடுத்தும் வந்தவன்..
மெதுவாக ஒரு ப்ளைவுட் நகர்த்த சுலபமாக அது வழி கொடுத்தது.. உள்ளே இருப்பது தெளிவாக தெரிந்தது.. 2 டேபிள் 10 சேர்… ஒரு சமையல் மேடை.. இரண்டு அடுப்பு… கரி அடுப்பும் மண்ணெண்ணெய் அடுப்பும்…
இவன் மீதி இருந்த இரு ப்ளைவுட் நகர்த்த இப்பொழுது உள்ளே சென்றான்.. தோசை மாவு ஒரு அடுக்கில் இருந்தது.. கொஞ்சம் சாம்பாரும் இருந்தது…
ஆக இந்த ரோட்டில் வியாபாரம் இருக்கிறது.. இந்த கடைக்காரர் எங்கேயோ அருகில் தான் இருக்க வேண்டும்.. ஏதாவது ஒரு கிராமமாவது அருகில் இருக்கிறது.. அவன் மனம் கணக்கிட்டது…
அடுப்பின் தணல் அது இன்று கொளுத்தப்பட்டிருக்கிறது என்பதை உறுதிபடுத்த, அவன் மனம் கணக்கிட்டது…
அதற்குள் ஜாக்கி சுழல், டயர் மாட்டல் முடியும் நேரம்.. எல்லா வண்டிகளும் கடை முன் வந்து நின்றது…
எல்லார்க்குமே செம்ம பசி..
அவன் கண்களால் தன் மனைவியை பார்த்தான்.. அவள் புரிந்து கொண்டு தன் தங்கை , நாத்தனாரை பார்க்க, சில மணித்துளிகளில் சூடாக தோசையும் சாம்பாருமாக எல்லாருக்கும் உணவு….
மொத்தமாக எல்லா மாவும் தீர்ந்து போனது.. இருந்த தேங்காயை முடிந்த வரை அந்த ஒட்டை கிரைண்டரில் அரைத்து சட்னியும் தர, ஆளுக்கு முன்று தோசை என்று அனைவரும் வயிறார உண்டு முடித்தார்கள்..
சற்றே புளித்த மாவு ஒரு அற்புதமான சுவையுடன் தோசை தர, வீட்டு மணத்துடன் சாம்பாரும் சுவைத்திட, “திருப்தி” என்பது எல்லார்க்கும்…
ஒரு மனிதனுக்கு வாழ்வில் போதும் திருப்தி என்று சொல்லும் ஒரே விஷயம் உணவு மட்டுமே..
ஒருவனை கூப்பிட்டு 100 கோடி கொடுத்து, அவன் திரும்பிச்செல்லும் பொழுது அவனை கூப்பிட்டு ஒரு 50 ரூ கொடுங்கள்.. அதே மலர்ச்சியுடன் வாங்கிக்கொள்வான்..
ஒருவனை கூப்பிட்டு நூறு புதுக்கார்கள் கொடுத்து அவன் திரும்பிச்செல்லும் நேரம் அவனை கூப்பிட்டு ஒரு பழைய ஸ்கூட்டி கொடுங்கள்..ஒட்டிச்செல்வான்..
ஆனால் இலையில் ஒரு 4 இட்லிக்கு மேல் போட வந்தால், போதும் வேண்டாம் என்று சொல்லுவான்..
உணவை தவிர மீதி எதுவுமே அதீதம் வந்தால் வேண்டாம் என்று சொல்லாது மானிட இனம்..
இதில் “திருப்தியாக உண்டேன்” என்றால் அது பெரும் சுகம்..
ஒரு பெரும் மலர்ச்சியுடன் அவர்கள் குடும்பம் கிளம்பியது….
#பொன்னானுக்கு (அந்த சிறிய ஓட்டலின் முதலாளி )என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை..
திடீரென்று பக்கத்து வீட்டுக்காரர் வந்து உன் மகளுக்கு மாடு குத்தி வயிற்றில் காயம்.. மயங்கி விட்டாள் ..உடனே வா..என்றவுடன் கடையை மூடி விட்டு .. அப்படியே போட்டது போட்டபடி … போய்விட்டான்…
மனைவி இறந்த பிறகு அவனுக்கு தன் ஒரே மகள் தான் எல்லாம்.. பதறியபடி கிராமத்திற்கு சென்று.. அங்கு இருந்த சுகாதார மையம் போய் பிறகு மகளை பழனிக்கு மருத்துவம் செய்ய கொண்டு போகனும் என்றார்கள்..
ஒரு வண்டியை ஏற்பாடு செய்து.. …காசுக்கு என்ன செய்வது..?
பெருமாளே என்னிடம் அவ்வளவு பணம் இல்லையே.. வண்டிக்கு கூட சற்று தாமதமாக தரலாம்..ஊர்க்காரர் தான்..ஆனால் மருத்துவமனைக்கு….
எப்படியும் குறைந்தது இரண்டாயிரமாவது வேண்டும்…
கடையில் எவ்வளவு இருக்கும்.. ஒரு நானூறு ரூபாய் என்று ஞாபகம்…
மகளை மடியில் கிடத்தி அந்த சின்ன வண்டியில் கடையை அடைந்தான்..
வழி நெடுக வேங்கட மலையானை திட்டிக்கொண்டே.. தினம் தினம் உன்னேயே நினைத்து உனக்கு உணவு படைத்து விட்டே எல்லாம் செய்யும் எனக்கு எதுக்கு இவ்வளவு சோதனை?
அவன் மனம் கதற, கடைக்கு முன் வந்து நின்றான்..
கடை நாம் செல்லும் பொழுது சாத்திய மாதிரி இல்லை.. என்ன இது சோதனை மேல் சோதனை?
யார் வந்தார்கள்.. அந்த நானூறும் அம்பேலா.. வெங்கடாஜலபதி உன்னை சும்மா விட மாட்டேன் காசும் போயிருந்தால் என்று அவரை திட்டிக்கொண்டே திறந்தான்..
வெங்கடாஜலபதி தன் கிழே இருக்கும் நிலையில்லா பணத்தினால் சரியாக நிற்காமல் டேபிள் மேல் ஆடிக்கொண்டிருந்தார்..
அந்த டேபிளில் மேலே இருக்கும் வெங்கடாஜலபதி படத்தின் கிழே. பாதி நிலையில் பல நூறு ரூபாய் நோட்டுக்கள்.. .நோட்டு பறக்காத வண்ணம், அதன்
அருகே ஒரு பேப்பரில் ..
ஐயா,எங்கள் குடும்பத்தோடு இந்த வழி சென்றோம். வழியில் வண்டி சிக்கலாலும் சாலை சரியில்லாததாலும் மிகவும் தாமதமாக, எல்லார்க்கும் செம்ம பசி!!!
நாங்கள் கதவை திறந்து , சொல்லாமல் வந்து உணவை உண்டது தவறு தான்..
பசி எங்களை இந்த தவறை செய்ய வைத்தது.. தோசையும் சாம்பாரும் மிக அருமை.. இத்துடன் ரூ 3000 வைத்திருக்கிறேன்..
எங்களை மன்னியுங்கள்.. நன்றி என்று எழுதப்பட்டு இருந்தது..
அந்த நோட்டு தாள்களை பொன்னன் எடுத்தான்..
வெங்கடாஜலபதி நேராய் நின்றார்…
இவன் அவரின் கருணையை கண்டு தள்ளாடினான்…
#ஸ்ரீராமஜயம்
I don't care if tears come in my eyes#படித்ததை_பகிர்ந்துள்ளேன்
#God_who_came_in_person.... (Short Story )
Twenty of them were... 5 families .. As the holidays are continuous, mobile phone, summer trip..
Thank God there are no big ones in the trip.. Sukumar is the older one.. Even kids are little grown up.. Not a problem..
But the problem is where they come and stuck..
On the way from Summer to Palani, they have reached 30 kilometers in a route with almost no one..
There is no one anywhere.. Someone come with a courage to say that this is the narrow way to Palani, to come with a courageous and rough road,
At one point .. Someone's car's tire puncture after giving it to a nail who loved his air as I couldn't bear it...
Three cars in total... Many people are hungry because of slow driving.. A road without public movement.. But the distance in sight seemed like a shop..
Sugumar's wife's younger brother, trying to change the tire, the jackie doesn't set well, still wasting time, hungry and pinch everyone's stomach,
Well Sugumar and his younger brother walked in saying that they are leaving after checking if there is anything in the shop..
Chat concert at the place where everyone else looks dark at 2 pm...
One hundred meters walked both saw the shop.. That was a little patch... Just a small patch.. But it was closed..
No big door or lock if closed.. Was just covered by wooden blocks.. No one is missing..
But it was written tiffin ready..
Sukumar has a little courage always more.. He is the one who decides to go this way..
It gave way to slow move a plywood easily.. The inside was clear.. 2 tables 10 chairs... A cooking platform.. Two ovens... Charcoal stove and kerosene stove...
He just went in to move the remaining two plywoods.. Dosa flour was in a layer.. There was a little sambar too...
So there is business on this road.. This shopkeeper must be somewhere near.. Atleast some village is nearby.. His mind has calculated...
His mind calculated the oven to confirm it was burnt today...
Already time to get Jackie spinning and tire stuck.. All vehicles parked in front of the shop...
Everybody is so hungry..
He saw his wife with his eyes.. She understands to see her sister, Nathanar, in few hours hot dosa and sambaram food for everyone....
Totally ran out of all flour.. As long as the coconut was finished, to grind the shell in the grinder and chutney, everyone ate three dosa..
To give dosa with a little sour dough with a wonderful taste, to taste Sambar with home smell, "Satisfaction" is for everyone...
Food is the only thing that says that a man is satisfied in his life..
Call a man and give him 100 crores and when he goes back call him and give him 50 rupees.. Will buy with the same blossom..
Call a guy and give him a hundred newbies while he goes back call him an old scooty.. He will stick it away..
But if you come to put more than 4 idlis in the leaf, he will say no to it..
The human race will not say no to anything except food if it comes too much..
It is a great pleasure if I am "satisfied" with this..
Their family left with a big blossom....
#Ponnan (owner of the small hotel) doesn't know what to do..
Suddenly a neighbor came and stabbed your daughter with a cow and injured her stomach.. She fainted .. Come on right away.. After closing the shop as soon as possible .. Just as posted ... He is gone...
After his wife's death, his only daughter is everything for him.. Went to the village in tension.. They asked to go to the health center there and then take my daughter to Palani for treatment..
Arranging a vehicle.. ... What to do for money..?
Lord I don't have that much money.. You can even give a little late for the vehicle.. He is from the town.. But to the hospital....
Need at least two thousand anyway...
How much will be in the shop.. I remember that one hundred rupees...
He reached the shop in that small vehicle by putting his daughter on his lap..
Scolding Venkata Malayan along the way.. Why do I have so much test for you everyday thinking of myself and making food for you?
He stood in front of the shop screaming his heart..
Not like possible when we go to the shop.. What is this test after test?
Who came up .. That four hundred is Ambela.. Venkatajalapathi, I will not leave you alone. He opened scolding him if he had lost his money..
Venkatajalapathi was dancing on the table with the unstable money beneath him..
Venkatajalapathi on top of that table is under the film. Many hundred rupees notes in half stage.. . The color that the note doesn't fly, its
In a paper nearby ..
Sir, we went this way with our family. Too late, everyone hungry because of vehicle complicated on the way and road not good!!!
It is wrong that we opened the door and came without telling us to eat food..
Hunger made us make this mistake.. Dosa and sambar are very nice.. I have Rs 3000 with this..
Forgive us.. It was written as thank you..
Ponnan took those note sheets..
Venkatajalapathi stands straight...
He was shocked by seeing his mercy...
#ஸ்ரீராமஜயம்
