தனிமையின் தத்துவம்: மனதிற்கு அப்பால் சென்றால்தான் அந்த அருளுக்கு உரியவன் ஆக முடியும்






தனிமை என்பது தவிர்க்க வேண்டிய பாழான நிலை அல்ல. அது வாழ்க்கையின் உச்சமான ஆன்மீக நிலையைக் குறிக்கும்.

அகப்பார்வையின் ஆரம்பம்
சுழற்றும் சிந்தனைகளின் முடிவு
'நான்' எனும் அஹங்காரத்தின் முறிவு
ஆன்மா மற்றும் பரமாத்மா இடையே உள்ள பக்தியின் பாலம்
நம்முள் நாமே இறங்கும் வழிதடம்
தனிமை என்பது சாமர்த்தியமற்ற நிலை அல்ல, அது சக்தியின் பிறவி!

மனதோடு தனிமை சகிப்பது எளிதல்ல.
மனது பயப்படக்கூடிய ஒன்று:
பழைய நினைவுகள்
வருங்காலப் பயங்கள்
என்னை உற்றுப் பார்க்கும் உலகத்தின் பார்வை
என்ன செய்வேன்? எனும் அச்சம்



FOMO (Fear of Missing Out): நம் தோழர்கள் எங்கே? சமூகத்துடன் நாம் தொடர்பில்லையா?
Self-Doubt: இந்தப் பாதை சரியா?
Loneliness vs Aloneness: தனிமை (loneliness) என்பது இழப்பின் உணர்வு. ஆனால் 'அலைனெஸ்' என்பது ஆன்மீக சங்கமம்.


குரு என்கிறவர்,



குருவருள் இல்லாமல் தனிமை என்பது நம்மை சிதைக்கக்கூடிய புழுதிப் புயலாக மாறிவிடும்.

1. இழப்பு – அன்பும், உறவுகளும், சமூக ஆதரவும் விலகும் புள்ளி.
2. எதிர்ப்பு – மனது அதை ஏற்க மறுக்கும்.
3. அறிதல் – தனிமை நமக்கு ஓர் அர்ப்பணமாக இருக்கலாம் என்று புரிந்து கொள்வது.
4. பரிசுத்தம் – உள்ளடக்கம் வெளிச்சமாக மாறுவது.
5. சக்தி பீடம் – உண்மையான தனிமையில் தியானமும், ஆன்மீக சக்தியும் உயிர் பெறும்.


இது ஆன்மிக மரபில் ஒரு தத்துவத்தின் எச்சம்.




தெய்வத் தரிசனம் தனிமையில் தான் தோன்றும்.
தபஸ், தியானம், ஜபம் – எல்லாம் தனிமையின் பிள்ளைகள்.
நம்மை மறந்து, இறைவனை உணரும் பயணம் தனிமையில் தான் ஆரம்பிக்கிறது.

அவர்கள் உள்ளே சென்று, உலகிற்கே வெளிச்சம் கொடுத்தவர்கள்.

1. நம் உண்மையான இயல்பை கண்டறிதல்
2. அஹங்காரத்தை உருக்குதல்
3. உணர்ச்சிகளின் அடிமை நிலையை ஒழித்தல்
4. மனதின் பயங்களைப் பிழித்து வெளியேற்றுதல்
5. இறைவனுடன் நேரடி உறவினை பெறுதல்






தனிமை என்பது சோகத்தின் அடையாளம் அல்ல.
அது தான் உனக்குள் இறைவனாக மாறும் வாய்ப்பாகும்.
அந்த வாய்ப்பை பெற, குருவின் அருள் தேவையான உந்துதலாக இருக்கிறது.
மனதால் நீ தனித்திரு,
குருவருளால் நீ உயிர்த்தெழு!